|
درباره وبلاگ  خوش آمدید خداوندا! دستهایم خالی است و دلم غرق در آرزوها، یا به قدرت بیکرانت دستانم را توانا کن یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن...  راه انحرافی دنیا جای زیبایی برای ماندن نیست. سه شنبه 23 آبان 1390برچسب:, :: 23:51 :: نويسنده : مبهم
عاشقش بودم عاشقم نبود...!!! وقتی عاشق شدم که دیگه دیر شده بود... حالا می فهمم که چرا اول قصه ها میگن: یکی بود ، یکی نبود همیشه داستان زندگی ما یکی بود یکی نبود بوده برایم مبهم است که چرا در ذهن شرقی ما "باهم بودن و با هم ساختن" نمی گنجد؟؟؟ و چرا برای بودن یکی ، باید دیگری نباشد؟ هیچ قصه گویی نیست که داستانش این جوری آغاز شود: یکی بود ، دیگری هم بود و همه باهم بودند... و ما اسیر این قصه کهن، برای بودن یکی ، یکی را نیست می کنیم. از دارایی ، از هستی ، انگار بودنمان وابسته به نبودن دیگریست!!! انگار که هیچ کس نمی داند و هیچ کس نمی فهمد جز ما، و خلاصه کلام اینکه: آنکس که نمی داند و نمی فهمد، ارزشی ندارد، حتی برای زیستن . . . و متأسفانه این هنری است که آن را خوب آموخته ایم. هنر " بودن یکی و نبودن دیگری"
نظرات شما عزیزان:
|
|||
نویسندگان
پیوندها
آخرین مطالب
|
|||
 |
تبادل لینک هوشمند